Rzecz o powstaniu lasu będzie dziś. Bo czy wiesz skąd się wziął las?

Niegdyś lasy pokrywały większą część lądu, były domem dla wielu zwierząt, roślin oraz ludzi. Karmiły i dawały schronienie wielu istotom, w tym również człowiekowi. Nic dziwnego więc, że lasy pojawiają się w wielu legendach, wierzeniach i bajaniach na całym świecie.

Bogini Medeine

W folklorze litewskim matką lasów jest Medeine. Bogini ta jest opiekunką drzew, roślin i zwierząt zamieszkujących las, to ona chroni jego mieszkańców przed myśliwymi. U Prusów bóstwo lasu jest rodzaju męskiego i nosi miano Medinaitis.

Yggdrasil – drzewo życia

Nordowie wierzyli, że cały świat, cały kosmos (!) trzyma potężny jesion (lub cis) Yggdrasil, nazywany również drzewem życia. W legendzie pokryta śniegiem korona drzewa wznosi się ponad chmurami, a jego trzy główne korzenie sięgają w głąb ziemi:

• Jotunheim – świata mroźnych gigantów,
• Niflheim – świat mgły, w którym mieszka wąż Níðhöggr,
• Asgard – świat bogów.

„Niedaleko mieszkały trzy siostry Norny, które kręcą kołowrotkiem przeznaczenia i podlewają korzenie drzewa życia wodą ze świętej studni Urd.” – Wielka Księga Symboli („The Book of Symbols”, wyd. Taschen, 2010).

Celtycki Cernunnos

Był bogiem natury lub płodności czczony na terenach galijsko – brytyjskich przez Celtów pod postacią rogatego boga-jelenia. Imię Cernunnos oznacza “Rogaty”. Ten strażnik lasu i wszystkich leśnych zwierząt przedstawiany był z długimi kędzierzawymi włosami, broda i koroną z poroża.

Rogaty bóg często jest przedstawiany w towarzystwie zwierząt tj. jelenie czy rogate węże, co może świadczyć, że Cernunnos (Kernunnos) był władcą zwierząt. Jako pan zwierząt rogatych i kopytnych mógł on być powiązany Dzikimi Łowami, podczas których dusze zmarłych są przenoszone na tamten świat.

Ranginui i Papatūānuku

W mitologii Maorysów pierwotna para Rangi i Papa (lub Ranginui i Papatūānuku) pojawia się w micie o stworzeniu wyjaśniającym pochodzenie świata i ludu Maorysów.

Podobno bogini ziemi Papatūānuku tak mocno obejmowała się z bogiem nieba Ranginuim, że ściskali 70 swoich dzieci w ciemności między sobą, w tym Tāwhirimātea, Tāne i Tangaroa. Dzieci postanawiają odsunąć od siebie rodziców by wpuścić światło pozwalające na rozwój życia.

Po wielu próbach Tāne rozdziela swoich rodziców, ale zamiast stać prosto i odpychać się rękami, jak robili to jego bracia, leży na plecach i odpycha silnymi nogami. Rozciągając każde ścięgno popychał i popychał, aż z okrzykami żalu i zdziwienia Ranginui i Papatūānuku zostali rozdzieleni. Żeby podtrzymać niebo „młody” bóg stworzył wszystkie drzewa, stając się tym samym bogiem lasów i ptaków.