Wywczasu to już koniec i choć urlop był w tym roku jakiś taki poszarpany, to mam poczucie bardzo intensywnie i aktywnie spędzonego lata. Zdecydowanie muszę Wam pokazać jak nieziemskim miejscem jest Szwajcaria czeska. „Na pierwszy ogień” zabieram was na spacer w Tiské Stěny – zapnijcie pasy.
Zanim jednak o samych skałach to najpierw trochę logistyki.
Czeska Szwajcaria – gdzie nocować?
Jak już pisałam, tegoroczny urlop był mocno poszarpany i noclegi rezerwowaliśmy w zasadzie na ostatnią chwilę. Udało nam się znaleźć duży pokój, w cichej okolicy, z którego mieliśmy dobrą bazę wypadową do trekkingu.
Chalupa Brtnička, w której nocowaliśmy, to prawie 200 letni dom – co widać gdy wejdzie się do środka: układ pomieszczeń, chłodna kamienna klatka schodowa, przejście na taras.
Jak dojechać?
Jadąc z Warszawy przejeżdżaliśmy przez Niemcy. Kierowaliśmy się na Wrocław, granicę Niemiecką przekraczaliśmy w Jędrzychowicach i kierowaliśmy się na Löbau, a stąd prosto w kierunku czeskiego miasta Jiříkov i do punktu docelowego w Brtníkach.
Tiské Stěny – jak powstały
Tiské stěny zbudowane są ze skał osadowych: piaskowców oraz margli – skał ilasto-wapiennych, które tworzą wyraźne odrębne warstwy, różniące się odpornością, ułożone na przemian jedne na drugich.
Piaskowcowe skały, tworzące ten nieożywiony pomnik przyrody, powstały w mezozoiku, w okresie górnej kredy, w górnym cenomanie i turonie (100–85 mln lat temu). Warstwy piasków osadzone w morzu zostały wzmocnione najróżniejszym lepiszczem i przez miliony lat podlegały konsolidacji, aż zmieniły się w piaskowce.
W trzeciorzędzie, po ustąpieniu z tego rejonu morza, doszło do ruchów warstw ziemi i płyta warstw piaskowca została zaburzona. Na skutek długotrwałego wietrzenia, erozji, działania wody i sedymentacji powstał charakterystyczny krajobraz skalnego miasta.
Historia
Jeden z najstarszych opisów skał „Doktor i Starosta” znajduje się w przewodniku po Państwie Deczyńskim z 1828 roku.
Żeby chronić te unikatowe formacje skalne w 1996 r. obszar 99,5 ha uznano za pomnik przyrody, z ze względu na ochronę ptaków Tiské stěny zostały objęte ochroną w ramach programu Natura 2000 (dyrektywa ptasia).
Szlaki
Co ciekawe, teren ten nie należy do najłatwiejszych. Potwierdza to fakt, iż do 1818 roku wstęp do skał bez przewodnika był wzbroniony.
- Głównym punkt wyjściowym do Tiských stěn jest parking przy kościele św. Anny w Tisie, z którego prowadzi czerwony szlak na skalny plac, który dzieli skalne miasto na Velké i Malé stěny
- Przez skalne miasto prowadzi
szlak turystyczny - W pobliżu formacji skalnych „Grzyb” i „Żółw” położone jest schronisko turystyczne z restauracją
- Długość szlaku: 3,5 km
- Czas przejścia trasy według mapy: 1 godzina i 20 minut
- Suma podejść na szlaku: 153 metry
Dojazd i parking w Tiských stěnach
Blisko wejścia na szlak znaleźć można sporo miejsc do parkowania. Jadąc z Polski należy kierować się na Liberec, a potem na Děčín.
Co warto wiedzieć?
- Ceny biletów: 50 koron czeskich za bilet normalny, 20 koron za dziecko
- Są miejsca, w których można się przeciskać, ale małe skały można obejść z wózkiem
- Można wspinać się w tym miejscu (widzieliśmy kilka stanowisk i wspinających się ludzi), a co za tym idzie Amelka mogła brykać po skałach
- Skalne miasto dzieli się na dwie części: mała trasa i wielka trasa – najlepiej zwiedzać obie
- Teoretycznie na miejscu spędzisz od 2 do 4 godzin – choć my małą trasę pokonywaliśmy jakieś 3 godziny (bo na każdy kamulec należało się wdrapać)
Malé tiské stěny
Mniejsza trasa ma około 700 metrów długości, więc można ją pokonać dość szybko. Na trasie jest cała masa kozackich formacji skalnych, które mają swoją nazwy np. Skalna Wieża Strażnika Murów Tiske, Herkules, Golem, Prašivec, Wieża Bandytów, Stopy Słonia, Wieża Bliźniaków czy Mały Stożek. Szlak rozpoczyna i kończy się w tym samym miejscu więc gdy zrobisz pętelkę to możesz udać się na dłuższą trasę.
Zdecydowanie polecamy miejscówkę ;)
